Exclusive: U.N. Elects Iran to Commission on Women’s Right. Dit bericht zag ik op 22 april jl. op twitter langskomen. Ik kon mijn lachen niet in bedwang houden. Ik dacht direct: wat een grapje! Dit temeer omdat er geen tot amper aandacht aan werd besteedt. Later op de dag ging ik eraan twijfelen. Was dit bericht niet vergelijkbaar met de verkiezing van apartheid in Zuid-Afrika tot een commissie voor de uitbanning van racisme?
Voor velen vertegenwoordigen de Verenigde Naties (VN) een kracht voor menselijke waardigheid en vooruitgang. Maar de realiteit van de huidige Verenigde Naties lijkt ver af van haar historische toewijding aan vrijheid en gelijkheid te staan.
Het meest fundamentele rechten van vrouwen en meisjes worden, op verschillende manieren door het huidig regime, in Iran ontzegt. Meisjes worden gescheiden van jongens op school en in alle levenssferen, letterlijk geleerd dat ze een halve man waard zijn. Huiselijk geweld en verkrachting binnen het huwelijk zijn wettelijk toegestaan, en het aantal straffen voor zogenaamde ‘eerwraak’ is onevenredig laag. Het parlement van “gematigden” heeft onlangs de huwelijksleeftijd voor meisjes verhoogd tot 13 jaar en staat nog steeds het huwelijk toe van meisjes vanaf negen jaar met een rechterlijk bevel.
Tot op de dag van vandaag is het geen wonder dat Iran een van de weinige landen is die hebben geweigerd het VN-Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen te ratificeren. Het regime wordt verwelkomd in de commissie, terwijl de eigen secretaris-generaal en speciale rapporteurs van de VN keer op keer de “ernstige” schendingen van de rechten van vrouwen in Iran hebben gedocumenteerd, evenals de schending van de mensenrechten in het algemeen.
Het is dan verbijsterend dat uitgerekend Iran door de VN voor een ambtstermijn van vier jaar in haar Commissie voor de Status van Vrouwen, het “belangrijkste wereldwijde intergouvernementele orgaan dat zich uitsluitend bezighoudt met de bevordering van gendergelijkheid en de empowerment van vrouwen” wordt gekozen.
Ik ben onthutst dat dit bericht in Nederland amper tot geen aandacht heeft gekregen. Zelfs sommige “westerse democratieën” – bij geheime stemming – hebben ervoor gekozen Iran in de commissie op te nemen. Wil niemand weten wat het stemgedrag van de Nederlandse regering is geweest? Waar komt zo’n oorverdovende stilte vandaan? Waar blijft solidariteit met de vrouwenrechtenactivisten in Iran? Of heb ik iets gemist?
Het lijkt alsof “feministen” in het Westen ondertussen ook een eed van stilte hebben afgelegd over deze al te duidelijke belediging van óók hun overtuigingen. Het “zusterschap” waar er heel vaak een beroep op wordt gedaan, zo lijkt het, is niet wereldwijd.
Welke hoop hebben Iraniërs en anderen die strijden voor vrijheid en gelijkheid voor morele solidariteit van de internationale gemeenschap als de belangrijkste internationale organisatie ter wereld, Iraniërs in het algemeen en vrouwen in Iran in het bijzonder, zo in de steek laat?
Je kunt en mag niet selectief met de mensenrechten omgaan.
