Op woensdag 20 maart a.s. om 04.06 uur is het Perzische Nieuwjaar.
Nowruz, of nieuwe dag, kondigt de komst van de lente aan en jubelend wordt leven in de bevroren aderen van de natuur ingespoten. Zelfs degenen die het niet vieren zijn het erover eens dat dit festival een uitzonderlijke gelegenheid is om de verjonging van de aarde, na een koude winterslaap, te verankeren.
Dankzij de erkenning door de Verenigde Naties en UNESCO wordt het nieuwjaarsfeest in Centraal-Azië en het Midden-Oosten, door zo’n 300 miljoen mensen, geëerbiedigd en gered van de vergetelheid en zijn universele boodschap. Een boodschap van eenheid in tijden van verdeeldheid, volharding in tijden van ontbering, en hartelijkheid in tijden van vervreemding. Nowruz kan worden gekoesterd door iedereen die zich betrokken voelt bij de geest ervan, ongeacht de geografische grenzen.
Voor Iraniërs en de volkeren van Afghanistan, Azerbeidzjan, India, Irak, Kazachstan, Kirgizië, Pakistan, Tadzjikistan, Turkije, Turkmenistan en Oezbekistan en de diasporagemeenschappen in het Westen resoneert het festival met uitgebreide huisschoonmaak, het vervangen van verouderde kleding, verkwistende uitgaven aan gebak en noten, familiebijeenkomsten, verrukkelijke lokale keukens en natuurlijk liefdadigheid en het opbeuren van degenen die zich geen feestelijk nieuwjaar kunnen veroorloven.
Tijd van bezinning en hoop
Nowruz is voor mij een geschikt moment om na te denken en (zelf)reflecteren. Nowrus is als inspiratie om een beter mens te zijn, zich aan vernieuwing over te geven, net zoals de narcissen bloeien en de vorst en stagnatie van de winter verdrijven. Het leven voor mezelf en de mensen om me heen verbeteren, net zoals de lente dat ons hart verwarmt en ons overvloedige schoonheden schenkt om te ontdekken.
Dit jaar overheersen voor mij angst en optimisme. De angst voor mijn passie voor mensenrechten en voor mijn ziel om deze helemaal schoon en fris te houden. Door de jaren heen dat ik Nowruz heb gevierd, heeft deze aangename angst ertoe bijgedragen dat ik de motivatie in mijn ziel heb ontwikkeld om me bewust te zijn van de wervelende stroom van de tijd. Ik voel ook dat ik minder tijd over heb om de missie te volbrengen waarvoor ik gemaakt ben en om de afdruk achter te laten die ik probeer te vestigen.
En natuurlijk is er ook optimisme. Het leven biedt ons de kans om vreugdevol te zijn, te vergeven, bij te dragen, als overwinnaar naar voren te komen, dankbaar te zijn voor wat we hebben en te proberen om te bereiken wat we zoeken en nog steeds niet hebben bereikt.
Nowruz symboliseert de overwinning van het licht op de duisternis en is een opening voor het nieuw leven inblazen van praktijken die het hele jaar door gemarginaliseerd worden en het cultiveren van menselijkheid.
