Ik ben gek op dansen. Iedere gelegenheid die zich voordoet zal ik het podium betreden om te dansen. Kunst, cultuur, muziek en dansen zijn universele talen waar je geen woorden voor nodig hebt. Je kunt overweldigd raken bij het horen van muziek of het zien van een kunstwerk. Wat belangrijk is voor het leven is een verrijking van de geest. Daarom kijk ik ook heel graag naar de dans-programma’s zoals So you Think You can dance.
De jury van dit programma bestaat uit Jan Kooijman, Euvgenia Parakhina, Dan Karaty en Ish Ait Hamou. Behalve Dan Karaty spreekt iedereen Nederlands. Dan is een New Yorker en woont en werkt afwisselend in Nederland en USA. Hij is een geweldige danser en choreograaf. Hij treedt sinds 2010 als jurylid op in diverse Nederlandse programma’s als My Name Is Michael, Holland’s Got Talent en The Ultimate Dance Battle. Dan spreekt gewoon Engels en wordt ondertiteld. Bij diverse programma’s wordt hij ook gewoon in het Engels, door de Nederlandse presentatoren, aangesproken. Dit is wel verrassend aangezien het leren van de Nederlandse taal voor de buitenlanders een belangrijk politiek en maatschappelijk issue is. Ik maak dit mee ook bij diverse conferenties, Engels spreken wordt bijna overal getolereerd en geaccepteerd. Engels wordt in ons dagelijks leven regelmatig gebruikt, op scholen, op universiteiten en ook in de zakelijke wereld. We werken en leven immers in een globaliserende wereld.
Mijn stem
Een aantal jaren geleden nam ik samen met een vriendin deel aan een roundtable. Omdat we een gemeenschappelijke visie hadden, zeiden we beiden ook precies hetzelfde. We spraken beide in het Nederlands. Zij als een autochtone Nederlander met haar noordelijke accent en ik als een allochtone Nederlander met mijn bijzondere accent. Toch werd zij door het publiek beter verstaan dan ik. Dit was verrassend. Bij de terugreis zei ze: laat mij een volgende keer het woord nemen want ik word beter verstaan. Deze opmerking heeft mij weken letterlijk en figuurlijk in beslag genomen. Waarom zou ik mijn stem over moeten geven aan een ander? Ik praat toch gewoon Nederlands? Ik heb bij een volgende roundtable in het Engels het woord gevoerd. Ik was werkelijk verbijsterd om te zien en te ervaren hoe open en toegankelijk het publiek op me reageerde. Zou toch de keuze van een taal bepalend zijn voor ons verstaanbaarheid en acceptatie? Of is het de keuze van het publiek die de ene taal beter wil verstaan dan een andere?
Stem van 190 deskundigen
In Nederland wonen 190 nationaliteiten met wellicht 190 diverse (moeder) talen. Het leren van de Nederlandse taal is een van de verplichte onderdelen van de inburgering. Het al dan niet beheersen van een taal zegt niets over de identiteit van een individu. Het maakt Dan Karaty niet dom, nutteloos of achtergesteld omdat hij geen Nederlands kan of wil spreken. Taal is een middel en geen doel om in contact te komen met anderen.
“Ik ben absoluut tegen de puurheid van de taal. Als het iets wezenlijks meebrengt, moet je anglicismen, germanismen en gallicismen meteen cultiveren. Ik geloof niet in het uitgedunde, dat men voorhoudt als het enige Nederlands, ik irriteer me aan de Nederlandse overheersing.” Hugo Claus (1929-2007)
