Jouw vrijheid, mijn vrijheid!

Ik was 19 jaar oud, student geneeskunde, een Iraanse. Ik had een familie. Ik was het prinsesje van mijn vader. Ik was de trots van mijn moeder. Een rolmodel voor mijn broers en mijn zus. Ik was geliefd. Ik was een mens. Door oorlogen en een dictatoriaal regime werd ik een asielzoeker, vluchteling, migrant, allochtoon, gelukzoeker, profiteur, niet geliefd, geen gezicht. Ik werd een nummer....

Lees verder

Voor 2017 wens ik u, vooral uzelf!

Ik noem ze geesten uit het verleden. Wellicht kent u ze ook wel. Mensen die je, in de zakelijke of in de privé sfeer, intens pijn hebben gedaan. Mensen die je bewust of onbewust hebben beschadigd. Mensen die in een positie denken te verkeren, waarin ze zichzelf bijna onsterfelijk zien of verklaren. Deze geesten hoop je eigenlijk nooit meer in je leven tegen te komen. Zij...

Lees verder

Hoezo voor de vluchtelingen?!

Ik heb in de afgelopen maanden met veel belangstelling kennisgenomen van de vele berichten en initiatieven over de vluchtelingen. Over hun opvang, over hun integratie, over hun arbeidsparticipatie en veel meer. Na ruim 30 jaar in Nederland te wonen, kan ik bijna voorspellen wat er gebeurd als er een onderwerp actueel is. Ten eerste worden vele deskundigen en/of opiniemakers zichtbaar die het onderwerp gaan gijzelen...

Lees verder

Ik geef mijn vrijheid door aan alle kinderen, alle vergeten kinderen

Ik geef mijn vrijheid door aan de kinderen in de oorlog, op de rotsen, stenen en modders Mijn kind, ben je niet moe van de oorlogsspelletjes? Kijk naar al dat stof op je gezicht Op zoek naar het licht in somberheid en duisternis met je trillende handjes van opwinding Ben je niet moe, van je te verbergen, wegrennen, opzoek naar veiligheid met je kloppende hartje...

Lees verder

Besmettingsgevaar!

Regelmatig worden we geconfronteerd met de berichten in diverse media over het disproportionele declaratiegedrag van de topbestuurders in verschillende sectoren. Dit variërend van dure drankjes tot en met etentjes in sterrenrestaurants en snoepreisjes. Bij dergelijke berichten ontploft het op de sociale media. De een roept schande, de ander roept dat er niets mis mee is en dat het allemaal wel meevalt. Graaicultuur, zelfverrijking, verspilling van...

Lees verder

Kind van de revolutie

Kind van de revolutie, de naam van deze expositie…, Dat kind, ben ik. Wat een eer om vandaag hier te mogen zijn en u te mogen begroeten en toe te spreken. Dank voor uw aanwezigheid. Ik was 19 jaar oud toen ik naar Nederland kwam. Ik had oorlogen en een revolutie mee mogen maken en daar ben ik iedere dag dankbaar voor. Als je oorloog...

Lees verder

Ik geef mijn vrijheid door…..

Ik ben Guity Mohebbi. Ik was 19 jaar oud, student geneeskunde, een Iraanse. Ik had een familie. Ik was het prinsesje van mijn vader. Ik was de trots van mijn moeder. Een rolmodel voor mijn broers en mijn zus. Ik was geliefd. Ik was een mens. Door oorlogen en een dictatoriaal regime werd ik een asielzoeker, vluchteling, migrant, allochtoon, gelukzoeker, profiteur, niet geliefd, geen gezicht....

Lees verder

We onderscheiden ons kapot!

Opvallend veel hoor en lees ik de laatste tijd dat we ons moeten onderscheiden van een ander. Dit doen we ook gretig. We noemen ons deskundige, expert of specialist op een bepaald gebied of onderwerp. Je mag jezelf deskundig noemen als je kennis hebt over een bepaald onderwerp en ervaring hebt opgedaan op een bepaald terrein. Door onze deskundigheid worden we herkend en benaderd voor...

Lees verder

Dromen van vrijheid!

Vandaag is het de internationale dag van vrede. Een dag waar mijn gedachten continu verdwalen tussen Iran en Nederland. Een dag waarin ik me afvraag of ik  vrijheid heb gevonden en/of ik in vrijheid leef.   Als klein meisje ben ik in Iran opgegroeid met vele Amerikaanse televisieseries als man van zes miljoen. De serie vertelt het verhaal van een astronaut die na een vreselijk ongeval...

Lees verder

Een wereld vol verschil

Ik had afgelopen zaterdag een afspraak in Amsterdam. Ik was er te vroeg en dit gaf mij de gelegenheid om lekker rond te dwarrelen. Ik liep mijmerend over het dam plein heen. Er waren tientallen mensen aan het demonstreren. Ik zag spandoeken en hoorde luide kreten. Ik probeerde te luisteren naar de toespraak die er werd gehouden, maar kon door de drukte geen woord van...

Lees verder